Broederschap in de Islam

Welke eerlijke en rechtvaardige mens zou het accepteren om een jaar lang haat en vijandschap te koesteren om iets dat zelfs geen dag vijandschap waard is? Welk onbedorven geweten kan hier nog ruimte voor vinden? Inderdaad, je kan je broeder niet geheel de schuld geven van een tegenslag die jou heeft getroffen en hem daardoor veroordelen. Want ten eerste heeft het lot hierin een aandeel. Je dient dit deel van het lot te accepteren en dit in tevredenheid te verwelkomen. Ten tweede dien je het aandeel van de nefs en de duivel af te scheiden, en in plaats van deze persoon vijandig te benaderen, dien je in afwachting dat hij berouw toont medelijden met hem te hebben omdat hij bezweken is onder zijn eigen nafs-i emmāra. Ten derde dien je de fouten van jezelf –die je niet ziet of wilt inzien– te herkennen en ook daar een aandeel van de schuld aan te geven.

 

Wanneer je vervolgens het resterende kleine deel met vergeving, genade en ruimhartigheid beantwoordt, wat de snelste en meest effectieve manier is om je tegenstander te overwinnen, zul je van onrecht en verlies gered worden. Of wil je echter je gedragen als een dwaze en dronken joodse juwelier, die glasscherven koopt voor de prijs van diamanten, door met een hevige hebzucht en een voortdurende haat continu vijandschap te koesteren omwille van wereldse zaken die vergankelijk, tijdelijk en waardeloos zijn, alsof je voor eeuwig in deze wereld zult verblijven? Dit zoueen immense onrechtvaardigheid of een roes betekenen; het is een vorm van waanzin.