De Samenhang van de Goddelijke Liefde en de Dood

Indien een vergankelijk en voorbijgaand schepsel uit het bestaan treedt en in plaats van zichzelf duizenden bestaansvormen achterlaat, waardoor een soort bestendigheid wordt gehandhaafd, kan dan men beklagen door te zeggen “het heeft haar schade berokkend” of “haar bestaan was nutteloos” of “waarom moest dit lieflijke schepsel haar bestaan verliezen?” Nee, veeleer vereist Zijn barmhartigheid, wijsheid en liefde datgene wat haar toekomt en zo dient het ook te zijn. In andere geval zou het noodzakelijk zijn om af te zien van de duizenden voordelen ervan, opdat er zelfs niet één enkele vorm van schade zou ontstaan, in welk geval duizenden schades zouden ontstaan. Dat betekent dus dat de namen er-Rahīm, el-Hakīm en el-Wedūd niet in tegenspraak zijn met de dood en het vergaan, veeleer maken zij deze noodzakelijk en vereisen deze zelfs.

Het vijfde teken

وَخَامِسًا: لِظُهُورِ الشُّؤُنَاتِ السُّبْحَانِيَّةِ وَالْمَشَاهِدِ الْعِلْمِيَّةِ

Deze zin duidt het volgende aan: de schepselen, in het bijzonder de levenden onder hen, laten nadat zij het bestaan uittreden heel veel voortdurende bestaansvormen achter.

Zoals wij in de tweede verwijzing hebben verduidelijkt, heeft Wādjibul-Wudjūd tijdens het verrichten van Zijn handelingen een grenzeloze liefde, een oneindig mededogen, een eindeloze trots -indien men dat zo mag zeggen- een grenzeloos heilige tevredenheid en plezier, een oneindige heilige vreugde die ver verwijderd is van alle gebrekkigheden, datgene wat tot Zijn heiligheid geschikt zijn en tot Zijn door niets behoeftige volmaaktheid betaamt zijn, waarvan de sporen heel duidelijk vast te stellen zijn.