De Wederopstanding

En kijk, hij (saw) vraagt om deze gelukzaligheid en eeuwigheid bij een alhorende en vrijgevige Almachtige, bij een alziende en genadevolle Alwetende Die zelfs de diepste wensen en de meest verborgen verlangens van Zijn meest verscholen schepsel opmerkt, hoort, accepteert en met genade beantwoordt. Zelfs als het zijn verlangen op een onuitgesproken wijze via het hart toont, verhoort Hij dit en toont Hij Zijn genade. Hij vervult de wensen van Zijn schepselen op een dermate doelgerichte, alziende en genadevolle manier, dat het onbetwistbaar is dat deze zorg en beheer enkel en alleen toegeschreven kan worden aan een Heerser Die de Alhorende, de Alziende, de Vrijgevige en de Genadevolle is.

Laten we nu luisteren naar wat ‘de trots van het universum’ (saw) –de unieke uitverkorene van alle tijden en de eer van de gehele mensheid– wil. Als leider en vertegenwoordiger van de gehele mensheid heft hij (saw) op het aardoppervlak zijn handen naar Arsh en verricht hij een smeekbede die de kern van de dienaarschap van het gehele mensengeslacht omvat.

Kijk, hij (saw) wil voor zichzelf en zijn oemma de eeuwige gelukzaligheid, de eeuwigheid en het paradijs. Bovendien vraagt hij dit middels Zijn heilige namen waarvan de schoonheden te zien zijn in de schepselen, die als spiegels dienen voor de verschijningen van Zijn namen. In zijn smeekbedes neemt hij Zijn namen als bemiddelaar op. Waarlijk, indien de talrijke redenen en bewijzen voor het bestaan van het hiernamaals er niet zouden zijn, dan zou zelfs één enkele smeekbede van hem (saw) voldoende zijn voor de schepping van het paradijs, hetgeen voor de macht van de Genadevolle Schepper even gemakkelijk is als het scheppen van de lente.[1] Inderdaad, hoe zou het scheppen van het paradijs zwaar kunnen vallen voor Qadīr-i mutlaq, terwijl Hij iedere lente het aardoppervlak tot een verzamelplaats maakt en daar honderdduizenden voorbeelden van de wederopstanding en herzameling laat zien?

[1] Inderdaad, het is moeilijker om op het aardoppervlak –dat in verhouding tot het hiernamaals niet meer dan een zeer smalle pagina is– de ontelbare wonderbaarlijke voorbeelden van de schepping en de wederopstanding te laten zien, en eveneens om op deze ene pagina met een perfecte ordening de welgeordende rijke soorten van de schepselen –die als driehonderdduizend boeken gelden– op te schrijven, dan het tot stand brengen van het subtiele en welgeordende paradijs in het uitgestrekte hiernamaals. Waarlijk, er kan zelfs worden gezegd dat het scheppen van de lente even moeilijk en wonderbaarlijk is als het scheppen van het paradijs, in verhouding tot hoe het paradijs de lente overtreft.