De Wederopstanding
Aangezien dit het geval is bij planten –die tot het laagste levensniveau behoren–, kan hieruit afgeleid worden hoezeer de mens –die tot het hoogste levensniveau behoort en wiens ziel onsterfelijk is– verbonden is met de eeuwigheid. En aangezien het ontwikkelingsprogramma en verschijningsvoorbeeld van de enorme bloem- en vruchtdragende bomen –die als een soort ziel ervan dienen– in de minuscule zaadjes met een volmaakte ordening worden behoed tegen de tumultueuze veranderingen en duurzaamheid verkrijgen, kan daaruit afgeleid worden hoezeer de ziel van de mens –die met veelzijdige vermogens is begaafd en een verheven essentie bezit, en die met een wudjūd-i khāridjīDe externe vorm van bestaan; het bestaan dat vanuit de kennis van Allah naar ālem-u shehāda binnentreedt. is bekleed en drager is van een bewustzijn en van een immateriële wet uit ālem-i emrDe wereld waarin de wil van Allah manifesteert en overheerst. In deze wereld bestaan de bevelen van alle gebeurtenissen die in het gehele universum zullen plaatsvinden. Bijvoorbeeld, de programmeur, voltooit eerst de opdrachten en de orders vóór het programma, dan pas bewegen het proces en de afbeelding volgens de commando’s en worden de vormen op de daar gespecificeerde commando's gebouwd. Net als dit voorbeeld is het universum ook het aspect van een programma. De echte wereld is de onzichtbare orde van Zijn wil.– verbonden is met de eeuwigheid.
De zesde waarheid: de mens wordt niet aan zijn lot overgelaten om als een dier vrijelijk te grazen met een halster om zijn nek. Integendeel, al zijn daden worden opgenomen en vastgelegd, en de gevolgen van al zijn handelingen worden bewaard voor de dag waarop hij ter verantwoording zal worden geroepen.
De zevende waarheid: de teloorgang van schepselen in de herfst, die in de lente en zomer zijn ontstaan, betekent geen totale vernietiging, maar veeleer een ontslag uit hun dienst na het vervullen van hun plichten.[1] Daarnaast is het een wijze van ruimte vrijmaken en een voorbereiding op de nieuwe schepselen die in de volgende lente zullen verschijnen om hun taken te vervullen. Bovendien dient het als een vermaning van de Feilloze aan de met bewustzijn begaafde schepselen, om hen te wekken uit de onachtzaamheid die hun verplichtingen doet vergeten, en uit de dronkenschap die hun dankbetuigingen doet verwaarlozen.
[1] Inderdaad, de vruchten, bloesems en bladeren die aan de takken en toppen hangen van een boom –één van de voedselschatten van de Barmhartige– dienen te vergaan nadat ze muf zijn geworden en hun plichten hebben vervuld, zodat de deur niet gesloten blijft voor degenen die na hen komen. Anders zou er een belemmering ontstaan voor de diensten die door hun soortgenoten worden verleend en de alomvattendheid van Zijn barmhartigheid. Bovendien zouden zij met het verstrijken van hun rijpheid in verval raken en verwaarloosd worden.
Evenzo is de lente als een vruchtdragende boom waarop de voorbeelden van de wederopstanding zich manifesteren. Op dezelfde manier is de mensheid in iedere eeuw als een boom die wijze lessen biedt. Ook het aardoppervlak is als een boom die door de macht van Allah tot bestaan wordt geroepen waarop de unieke voorbeelden van de wederopstanding te zien zijn. Zelfs de wereld is als een verbazingwekkende boom waarvan de vruchten naar de markt van het hiernamaals worden gezonden.