De Wederopstanding

Deze verborgen onberispelijke volmaaktheid vereist het om waargenomen te worden door aanschouwers die haar naar waarde weten te schatten, die het zullen bewonderen en met “MāshāAllāhWat Allah heeft gewild; een uitdrukking die wordt gebruikt om waardering, vreugde, lof of dankbaarheid uit te drukken voor een bepaalde gebeurtenis of een bepaalde persoon.” zullen reageren. En deze verborgen en weergaloze schoonheid wil zien en gezien worden. Met andere woorden, ze wil zichzelf op twee manieren aanschouwen. De eerste is dat ze zichzelf in diverse spiegels wil aanschouwen, en de tweede manier is dat ze zichzelf wil aanschouwen via de aanschouwing van de enthousiaste aanschouwers en de verwonderde bewonderaars. Ze wil zowel zien en gezien worden als voortdurend aanschouwen en continu aanschouwd worden. Bovendien wil deze eeuwige schoonheid het eeuwige bestaan van de enthousiaste aanschouwers en de verwonderde bewonderaars. Een unieke schoonheid kan immers niet tevredengesteld kan worden met een vergankelijke bewonderaar. De liefde van een vergankelijke aanschouwer verandert namelijk door de gedachte aan teloorgang in vijandschap en zijn bewondering en waardering in minachting. Waarlijk, de mens is vijandig tegenover datgene wat hij niet kent of niet kan bereiken! Iedereen verlaat deze verblijfplaats zeer vlug, na slechts een glimp of een zwakke schaduw van die volmaaktheid en schoonheid te hebben gezien, en zonder ook maar enigszins verzadigd te zijn. Dit betekent dat men naar een verblijfplaats vertrekt waar hij voortdurend die volmaaktheid en schoonheid zal aanschouwen.