De Wederopstanding

En is het überhaupt mogelijk dat Hākim-i bil-hak, Rahim-i mutlaq –Die de mens zo bekwaam heeft gemaakt dat hij het dragen van ‘èmānetul-kubrā’ op zich heeft genomen, waarvoor de hemel, de aarde en de bergen zich niet waagden, en daarmee de alomvattende attributen en handelingen van zijn Schepper en de grenzeloze manifestaties van Zijn namen kan leren kennen door deze met zijn eigen beperkte bekwaamheden en kleine werken te vergelijken; Die de mens heeft aangesteld om in woord en daad Zijn feilloze heerschappij te verkondigen door hem de leiding over alle dieren en planten te geven, door hem als vertegenwoordiger te benoemen die de lofprijzing en aanbidding van die schepselen in mensenstatus vertolkt en door hem als een klein voorbeeld te tonen van Zijn goddelijke handelingen in het universum, hoewel Hij hem op aarde als het meest tedere, meeste gevoelige, meest veeleisende, meest machteloze en meest zwakke schepsel heeft geschapen; en Die hem als heer van de schepping heeft benoemd door hem boven de engelen te verkiezen– als doelstelling, resultaat en vrucht van de taken die Hij aan de mens heeft toegewezen niet de eeuwige gelukzaligheid zou schenken? En dat Hij volledig in strijd met Zijn volmaakte wijsheid en barmhartigheid zou handelen en op die wijze een meedogenloosheid zou begaan door de mens in de meest ongelukkige, meest hulpeloze, meest rampzalige, meest met zorgen belaste en meest zielige toestand te midden van alle schepselen te plaatsen en door het verstand –dat een gezegend en verlicht werktuig voor gelukzaligheid en een geschenk van Zijn wijsheid is– voor die hulpeloze in een onheilspellend, duister en kwellend werktuig te veranderen? Nee, absoluut niet!