De Wederopstanding

Kortom, net zoals we in ons verhaal hebben gezien dat de rang, taken, salaris, instructies en uitrusting die op de documenten van een officier staan ons aantonen dat hij niet bestemd is voor dit vergankelijke land, maar veeleer voor een eeuwig oord en dat hij daarvoor werkzaam is, zo getuigen ehl-i tahqīq en ehl-i kashf eveneens unaniem van het feit dat de spirituele zintuigen van het hart, het verstand en de aard van de mens volledig gericht zijn op de eeuwige gelukzaligheid en daarvoor specifiek gegeven en uitgerust zijn.

 

Bijvoorbeeld, stel dat aan het voorstellingsvermogen, dat een bediende en beeldvormer is van het verstand, wordt gezegd: “Er zal aan jou één miljoen levensjaren en de heerschappij over de wereld worden gegeven, maar uiteindelijk zal je ongetwijfeld volledig ophouden te bestaan.” Op voorwaarde dat zijn waanvoorstelling hem niet bedriegt en zijn nefs zich niet ermee bemoeit, zal hij verdriet in plaats van opluchting ervaren en zal dit hem treuren. Dat houdt dus in dat zelfs het grootste vergankelijke genot het kleinste vermogen van de mens niet verzadigt.

 

Inderdaad, de menselijke verlangens die zich tot de eeuwigheid uitstrekken, gedachten die het gehele universum omvatten en wensen die gericht zijn op alle soorten gunsten van de eeuwige gelukzaligheid, tonen allemaal aan dat hij voor de eeuwigheid is geschapen en dat hij deze zal bereiken. Deze wereld is voor hem een gastverblijf en dient als een wachtkamer voor het hiernamaals.