Smeekbedes van Yunus en Eyyūb (a.s)

 

DE SMEEKBEDE VAN EYYŪB (AS)

De Tweede Flits

 

 

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ

اِذْ نَادٰى رَبَّهُ اَنِّى مَسَّنِىَ الضُّرُّ وَاَنْتَ اَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ

 

Deze smeekbede van Eyyūb (as), het toonbeeld van geduld, is zowel beproefd als effectief. Echter, op basis van de onderwijzing van dit vers, dienen wij onze smeekbede als volgt uit te spreken:

 

رَبِّى اِنِّى مَسَّنِىَ الضُّرُّ وَاَنْتَ اَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ

 

De samenvatting van het welbekende verhaal van Eyyūb (as) luidt als volgt: 

 

Eyyūb (as) werd voor een lange periode door kwalen en lijden geteisterd. Ondanks zijn situatie bleef hij de enorme sewāb ervan in gedachte houden en verdroeg hij zijn ziekte met een volmaakt geduld. Toen zijn ziekte zijn hart en tong –de zintuigen waarmee men Allah verheerlijkt en leert kennen– begon aan te tasten, vreesde hij dat die ziekte zijn dienaarschap zou benadelen. Hierop smeekte hij Allah niet om zijn eigen gemakzucht, maar alleen omwille van zijn aanbiddingen als volgt: “O Heer! Ik word geteisterd door kwalen! Ze benadeelt mijn zikr die ik met mijn tong uitspreek en mijn dienaarschap die ik met mijn hart verricht.” Daarop heeft Allah zijn oprechte, zuivere en innerlijke smeekbede die alleen omwille van Hem werd verricht op een wonderbaarlijke wijze verhoord. Hij gaf hem zijn gezondheid terug en liet hem Zijn genade in alle vormen ervaren.