Smeekbedes van Yunus en Eyyūb (a.s)

De tweede kwestie

 

Wanneer men tegenspoeden groter maakt dan ze zijn, zullen ze erger worden en als men er geen aandacht aan besteedt, zullen ze kleiner worden. Bijvoorbeeld, wanneer men ‘s nachts in zijn waanvoorstelling aandacht schenkt aan iets, kan het in de verbeelding verergeren; als hij het daarentegen negeert, zal het verdwijnen. Zoals een zwerm aanvallende bijen agressiever worden wanneer men ze tracht te verjagen, terwijl ze wegvliegen als ze worden genegeerd, zo eveneens worden tegenspoeden ernstiger indien men aandacht eraan schenkt. Vanwege bezorgdheid zal een dergelijke tegenspoed naast het fysieke lichaam eveneens wortels in het hart uitwerpen en een geestelijke tegenspoed teweegbrengen waarop ze zich kan berusten en kan blijven voortwoekeren. Wanneer men dankzij tewekkul en het tonen van tevredenheid jegens Zijn bepaling de bezorgdheid verdrijft, dan zal die tegenspoed gaandeweg verzachten en zoals een ontwortelde boom uiteindelijk volledig uitdrogen en verdwijnen. Teneinde deze waarheid te uiten, had ik het eens als volgt geformuleerd:

 

O wanhopige, stop met jammeren om tegenspoeden; 

vertrouw op Allah bij onheil.

Jouw jammerklacht is immers zelf een tegenspoed binnen jouw tegenspoed, besef dit!

Als jij de Schenker van tegenspoed vindt, weet dan dat tegenspoed voor jou een gratie, een gunst is.

Als jij Hem niet vindt, weet dan dat de gehele wereld een kwelling, een pijniging is.

Waarom klaag jij over een kleine kwelling, terwijl ontelbare kwellingen jou bedreigen?

Kom, vertrouw op Allah!

Lach met vertrouwen op Allah in het gezicht van tegenspoed, opdat hij teruglacht. 

Naarmate de kwelling jou toelacht, zal hij inkrimpen en omvormen.

 

Inderdaad, zoals tijdens een ruzie tegen een serieuze tegenstander een glimlach de gemoederen kan bedaren, wrok in geestigheid kan omzetten en vijandschap kan doen inkrimpen en vernietigen, evenzo zal tewekkul tijdens tegenspoed hetzelfde effect tot stand brengen.