De Eenheid van Allah in het Licht van Ism-i Azam

Wie zou nu, buiten de Enige Schepper, de zon tot een gehoorzame dienaar voor de aardbewoners kunnen aanstellen? En wie zou, buiten Wāhid-i Ahad, de wind onder zijn gezag kunnen houden, haar zovele opdrachten toevertrouwen en haar tot een snelle, wendbare dienaar op de aardbol kunnen maken? En wie buiten Wāhid-i Ahad kan degene zijn die het vuur als een kok in dienst neemt, en een nietig vuurtje ter grootte van de kop van een lucifer ertoe aan zet om duizenden tonnen goederen te vernietigen, enzovoorts? Ieder afzonderlijk voorwerp, ieder afzonderlijk element, ieder afzonderlijk hemellichaam verwijst binnen die heerschappij naar Wāhid-i zul-Djelāl.

 

Zoals ten aanzien van Zijn grootsheid en Zijn majesteitelijkheid de wāhidiyya zichtbaar wordt, zo wordt eveneens ten aanzien van Zijn schoonheid en Zijn barmhartigheid, door middel van de verschafte genade en goedheid, de ehadiyya verkondigd. Immers, de levende wezens, in het bijzonder de mens, bezitten de vaardigheden en de vermogens om de oneindig veel vormen van gunsten te kunnen begrijpen, te kunnen aanvaarden en te kunnen wensen. Zij weerspiegelen de verschijningen van al Zijn namen, welke zich in het gehele universum manifesteren. Als een brandpunt geven zij esmā-ul husnā in een spiegel van hun wezen weer en verkondigen op die wijze Zijn eenheid.