De Eenheid van Allah in het Licht van Ism-i Azam

Inderdaad, deze vloeiende stroming van de gehele schepping wordt met een buitengewone wijsheid binnen de kring van barmhartigheid en van goedheid, met een buitengewone kennis binnen de kring van wijsheid en welgeordendheid en met een buitengewone barmhartigheid binnen de kring van genade en evenwichtigheid op een volkomen wijze, doelbewuste en doeltreffende manier voortgebracht.

Dus, een Qadīr-i zul-Djelāl, een Hakim-i zul-Kemāl schenkt met Zijn macht elk moment aan ieder soort schepping, dat zich binnen het bestaan bevindt, aan ieder afzonderlijke individu van deze soorten en aan ieder wereld, welke zich uit deze soorten ontwikkelen, het leven en wijst aan ieder van hen hun opdrachten toe. Vervolgens beëindigt Hij hun dienst met Zijn wijsheid, brengt Hij hen de dood en zendt hen naar ālem-i ghaib, dus draagt Hij hen van ‘de kring van macht’ naar ‘de kring van kennis’ over.

Is het überhaupt mogelijk dat degene die er niet toe in staat is het gehele universum te beheren, wiens autoriteit niet in alle tijdperken geldt, wiens macht aan de werelden zo eenvoudig als aan één individu het leven niet kan schenken en de dood niet kan teweegbrengen, degene die er niet toe in staat is iedere lente zo eenvoudig als een bloem tot leven te roepen en hiermee de aardoppervlakte te versieren en het weer ervan te plukken door de dood hieraan te brengen, de heer zou kunnen zijn over de dood en het sterven?

Inderdaad, het is noodzakelijk dat de dood, zoals het leven, van zelfs het kleinste levende wezen zich volgens de wet, de toestemming, het bevel, de macht en de kennis van Zāt-i zul-Djelāl, in Wiens macht alle waarheden van het leven en alle variaties van de dood zich bevinden, voltrekt.