De Eenheid van Allah in het Licht van Ism-i Azam

Inderdaad, de Schepper van dit universum heeft een noodzakelijk bestaan. Dat wil zeggen dat Zijn bestaan wezenlijk, pre-eeuwig en eeuwig is. Zijn non-existentie en Zijn ondergang zijn onmogelijk. Het niveau van Zijn bestaan is het krachtigste, het meest intacte, het sterkste en het volmaaktste te midden van alle bestaansniveaus. Ten opzichte van Zijn bestaansniveau zijn de andere bestaansniveaus niet meer dan een zeer bleke zwakke schaduw. 

 

Aangezien Zijn noodzakelijk bestaan zo krachtig en zo waarachtig is en het bestaan van al het andere zo zwak en bleek is, hebben vele muhaqqiqīn zoals Muhyiddīn-i Arabī het bestaan van alle andere bestaansniveaus tot een zwak denkbeeld en verbeelding verlaagd en hebben

لاَ مَوْجُودَ اِلاَّ هُوَ

 gezegd.

 

Dus, zij hebben gezegd dat men in vergelijking met Zijn bestaan het bestaan van al het andere met de benaming ‘bestaan’ niet dient aan te duiden en dat zij deze benaming ook niet waardig is.

 

Inderdaad, voor de noodzakelijke en de wezenlijke macht van Wādjibu'l-Wudjūd is het tot stand brengen van al het andere, dat later geschapen en niet wezenlijk is, en is het tot bestaan roepen van mumkināt, welke onbestendig en machteloos is, zeer zeker totaal gemakkelijk en licht. Het roepen van alle zielen tot de grote wederopstanding en hen voor het gerecht brengen, is even gemakkelijk als de wederopstanding van de bladeren, de bloesems en de vruchten die in een lente voorkomen, zelfs die in een tuin bevinden en aan een boom groeien.