De Natuur of de Schepper

Inderdaad, op dezelfde wijze als in bovenstaand voorbeeld trad een primitieve persoon met een atheïstisch naturalistisch wereldbeeld deze wereld, die als een paleis dient, binnen. Een paleis dat eindeloze malen ordelijker en volmaakter is dan het paleis uit het voorbeeld en omringd wordt door wonderlijke wijsheden. Hij realiseerde zich niet dat deze wereld met alles erin een kunstige creatie van Wādjibul-Wudjūd is, Die op geen enkele manier deel kan uitmaken van het geschapene. Hij wendde zich af van Hem en zag te midden van het geschapene een index van Zijn kunst en Zijn universele wetten, die daar in feite door Hem zijn geplaatst en die ten onrechte en ongegrond als ‘de natuurwetten’ worden genoemd. Deze ‘natuur’ of ‘natuurwetten’ dient eigenlijk als een schrijfbord of schrift dat telkens verandering en vervorming ondergaat, waarop de wetten van Allah aangaande Zijn handelingen volgens Zijn bepalingen worden vertoond.

Hierop zegt hij: “Het is absoluut waar dat de schepselen een oorzaak nodig hebben voor hun bestaan, en niets lijkt meer betrokken bij het bestaan dan dit schrift. En het is ook waar dat geen enkel gezond verstand op welke manier dan ook zou accepteren dat het blinde, onbewuste, krachteloze schrift een daad zou kunnen verrichten waarvoor absolute heerschappij en absolute macht is vereist. Aangezien het idee van het accepteren van Sāni-i Qadīm mij niet aanstaat en ik Hem niet erken, zal ik niettemin blijven zeggen dat dit schrift alles creëert en heeft gecreëerd.”