De Natuur of de Schepper

Inderdaad, iedereen ziet de wereld zoals die in zijn eigen spiegel verschijnt. Allah heeft de mens geschapen als criterium, als schaal voor het universum. Aan ieder mens heeft Hij binnen deze wereld een specifieke wereld geschonken. Hij laat hem deze wereld zien op basis van zijn innerlijke staat en perceptie. Bijvoorbeeld, een hopeloze en een bedroefde persoon ziet de schepping als treurig en wanhopig, terwijl een extreem vrolijk en opgewekt persoon alles als vrolijk en levendig ervaart. Op dezelfde manier ontdekt en ziet een praktiserende moslim, die op een bezinnende wijze gebeden en verheerlijkingen verricht, tot op zekere hoogte de werkelijk bestaande aanbiddingen en verheerlijkingen van wezens. Echter, hij die door ontkenning of verwaarlozing aanbidding nalaat, beschouwt wezens op een wijze die volkomen vals en tegenstrijdig is aan de realiteit van hun volmaaktheid. Op die wijze schendt hij spiritueel gezien hun rechten.

Bovendien doet degene die het gebed verwaarloost zichzelf onrecht aan, omdat hij zichzelf niet bezit, maar eigendom is van zijn Eigenaar. Zijn Eigenaar bedreigt hem op een intense wijze, om het recht van Zijn bediende (deze eigendom) te verkrijgen van zijn nafs-i emmāraEen aspect van de ziel dat de kwaadaardige eigenschappen van een mens in zich herbergt.. Tevens geldt die nalatigheid als een overtreding van de goddelijke wijsheid en de goddelijke wil, omdat de aanbidding de reden en het doel is van zijn schepping. Daarom volgt er straf.