De Profeetschap van Muhammed (saw)

De eerste: de bevestiging en de eensgezindheid van duizenden aqtāb’s en voornaamste ewliyā’s die met scherpziende ogen de zaken en gebeurtenissen met betrekking tot ghayb kunnen aanschouwen, die ook als “De nakomelingen van Muhammed” wereldberoemd zijn geworden, zoals Imam Ali (ra) die “Al zou de sluier van ghayb worden ontsluierd, dan nog zou mijn overtuiging niet toenemen” heeft gezegd en Ghaws-i Ghilāni (ra) die op aarde de Arsh en de overweldigende gedaante van Isrāfīl (as) heeft aanschouwd.

 

De tweede: de bevestiging van ashāb, die van het oosten tot aan het westen op de beste manier hebben geregeerd, die vanuit een bedoeïenenstam en een analfabetische omgeving, verwijderd van een maatschappelijk leven en van politieke ideeën waarin boeken vreemd waren, die tijdens een periode van duisternis en zonder profeten als een wereldbekende groepering tot stand zijn gekomen en in een zeer korte periode als leermeesters, gidsen, diplomaten en rechtvaardige heersers fungeerden ten opzichte van de meest beschaafde en moderne volkeren en regeringen die op maatschappelijke en politieke gebieden het verst ontwikkeld waren, is een bevestiging die vanuit de sterke overtuiging is voortgekomen. Dat wil zeggen dat ieder van hen, indien het nodig was, zijn eigen leven, eigendom, vader en stam ervoor zou opofferen.

 

De derde: de ilmelyaqīn bevestiging van de ontelbare muhaqqiqīn en grote geleerden, waarvan er zich in elke eeuw duizenden individuen bevinden die zich op een briljante wijze in elke wetenschap verdiepen en in uiteenlopende functies bekleden. Hieruit besefte de wereldreiziger dat zijn (saw) getuigenis van de eenheid van Allah niet persoonsgebonden en niet kleinschalig is, veeleer is het een gemeenschappelijke, algehele en onweerlegbare getuigenis die op geen enkele wijze bestreden kan worden, ook al zouden alle duivels zich ertegen verzetten.