Het Gebed

Stel dat je ergens werkt voor een dagloon van honderd euro en tijdens je werk iemand jou benadert met het voorstel om tien minuten van je arbeid te besteden aan het opgraven van een diamant en een smaragd ter waarde van honderdduizend euro. Zou het dan niet een zeer dwaas excuus zijn om hiervan af te zien, omdat er dan tien euro van je dagloon zal vergaan en hierdoor je inkomen zal dalen.

Evenzo werk jij in deze tuin voor je inkomen.[1] Indien jij de verplichte gebeden nalaat, zullen de resultaten van al je inspanningen slechts beperkt blijven tot een werelds, waardeloos en ongezegend inkomen. Echter, indien jij je rusttijd besteedt aan het gebed, dat een ontspanning aan je ziel en een rust aan je hart geeft, dan zal je naast een gezegend werelds inkomen twee spirituele bronnen verwerven die jou zullen voorzien in benodigdheden en proviand voor je leven in het hiernamaals.

De eerste bron: met de juiste intentie krijg je een aandeel in de zikr die verricht wordt door iedere plant en boom die jij in jouw tuin verzorgt.

De tweede bron: alles wat uit de oogst van jouw tuin wordt gegeten –ongeacht door een mens of dier, een koe of vlieg, een klant of dief– zal als een sadaqa van jou gelden. Echter, daarop rust wel de voorwaarde dat jij in naam van de ware Rezzāq en binnen de grenzen van Zijn toestemming handelt en jezelf als een distributeur ziet die Zijn eigendom aan Zijn schepselen uitdeelt.

[1] Deze verhandeling was vervaardigd als een wijze les voor een tuinier. Daardoor is deze kwestie op deze wijze benaderd.