Het Paradijs

Vraag: indien een lichaam levend zou zijn, zouden de delen ervan voortdurend opbouw en afbraak ondergaan en daarom onderhevig zijn aan verval en sterfelijkheid. Hoe kan het dan in het hiernamaals eeuwigheid bereiken? Bovendien zijn eten en drinken bedoeld voor het voortbestaan van het individu, terwijl de relatie tussen echtgenoten dient voor het voortbestaan van de soort, en daarom worden ze als noodzakelijk beschouwd. In het hiernamaals, waar eeuwigheid de grondslag is, bestaat er echter geen noodzaak voor deze zaken. Waarom behoren ze dan tot de grootste geneugten van het paradijs?

Antwoord: ten eerste, de sterfelijkheid en vergankelijkheid van een levend lichaam in deze wereld komen voort uit een onbalans tussen opbouw en afbraak in de stofwisseling. Vanaf de kindertijd tot de volwassenheid staan opbouw en groei centraal. Na de volwassenheid neemt het afbraakproces toe, raakt de balans verstoord en leidt dit uiteindelijk tot de dood.

In de eeuwige wereld daarentegen blijven de lichaamsdeeltjes ofwel stabiel zonder voortdurende opbouw en afbraak, ofwel heerst er een stabiel evenwicht tussen beide processen. Net zoals bij een voortdurende circulatie —waarbij opbouw en afbraak in perfecte balans blijven— blijft het lichaam van een levend wezen eeuwig behouden, zodat het dankzij dit evenwicht ware geneugten kan ervaren.

Bovendien ontstaan eten, drinken en echtelijke relaties in deze wereld weliswaar uit behoeften en worden ze vervuld als een verantwoordelijkheid. Echter, als een voorafgaande beloning voor deze functie, zijn ze verrijkt met uiterst gevarieerde geneugten, waardoor ze andere vormen van genot overtreffen. Aangezien eten en het huwelijk in deze wereld, een oord van lijden, al een bron van genot zijn, is het vanzelfsprekend dat ze in het paradijs, een oord van genot en gelukzaligheid, in een veel subliemere vorm zullen bestaan. Ze zullen ook het genot omvatten dat voortkomt uit de beloning voor het vervullen van de verantwoordelijkheid met betrekking tot eten, drinken en echtelijke relaties in deze wereld, waarbij de behoeften in deze wereld in het hiernamaals worden omgezet in een aangename lust. Zo worden ze een veelomvattende en levende bron van genot, passend bij het Paradijs.

Zoals het geheim achter het vers

 وَمَا هٰذِهِ الْحَيٰوةُ الدُّنْيَاۤ اِلاَّ لَهْوٌ وَلَعِبٌ وَاِنَّ الدَّارَ اْلاٰخِرَةَ لَهِىَ الْحَيَوَانُ Het leven in deze wereld is niets meer dan een tijdelijk vermaak en spel, terwijl het hiernamaals pas echt het ware leven is. – De Koran 29:64

onthult, zullen de levenloze en onbewuste schepselen van deze wereld in het Paradijs over bewustzijn en leven beschikken. Zoals mensen in deze wereld begrijpen de bomen van het hiernamaals opdrachten en reageren zij dienovereenkomstig; en zoals dieren in deze wereld gehoorzamen de bomen van het hiernamaals bevelen en handelen ze ernaar. Aangezien zelfs stenen en bomen zo’n verheven vorm aannemen in het Paradijs, is het vanzelfsprekend dat eten, drinken en het huwelijk –terwijl ze hun fysieke realiteit behouden– een veel hogere en subliemere vorm zullen aannemen dan hun toestand in deze wereld, in overeenstemming met de verhevenheid van het Paradijs ten opzichte van deze wereld.