Religie of Wetenschap?

Bediuzzaman Said Nursi had een doordachte en gebalanceerde visie op de relatie tussen religieuze en moderne wetenschappen. Hij zag beide als onmisbare onderdelen voor een volledige ontwikkeling van de mens. Bediuzzaman benadrukte dat religieuze kennis het geweten verlicht en spirituele richting geeft, terwijl moderne wetenschap het intellect voedt en ons begrip van de natuurlijke wereld verrijkt. In zijn ogen leidt de combinatie van beide vormen van kennis tot een dieper begrip van de waarheid.

Bediuzzaman stelde dat wanneer religieuze en moderne wetenschap elkaar aanvullen, dit de basis legt voor een evenwichtige en volledige vorm van kennis. Deze balans helpt mensen om zowel hun geestelijke als intellectuele vermogens te ontwikkelen, waardoor ze beter in staat zijn om waarheid en wijsheid te bereiken.

Toch waarschuwde hij voor de gevaren die ontstaan wanneer deze kennisgebieden van elkaar worden gescheiden. Zonder de morele en spirituele begeleiding van religie kan moderne wetenschap leiden tot een gevoel van leegte, morele corruptie en twijfel. Zonder wetenschappelijke inzichten kan religieuze kennis echter verstarren tot bijgeloof en irrationele overtuigingen.

Volgens Bediuzzaman is de harmonie tussen religieuze en moderne wetenschap niet alleen essentieel voor de individuele groei, maar ook voor de gezondheid van de samenleving als geheel. Hij geloofde dat dit evenwicht mensen helpt hun volledige potentieel te benutten, zowel op intellectueel als op spiritueel gebied. Door beide vormen van kennis te omarmen, kunnen we de wereld op een dieper niveau begrijpen en ons leven verrijken met zowel wijsheid als waarheid.

Zijn beroemde woorden vatten dit inzicht samen:

Het licht van het geweten is religieuze wetenschap. Het licht van het verstand is moderne wetenschap. Door de samenkomst van deze twee wordt de waarheid onthuld. De vaardigheden van de leerling ontwikkelen zich verder met deze twee wetenschappen. Wanneer ze gescheiden worden, leidt de eerste tot bijgeloof en de tweede tot misleiding en twijfel.

Met deze uitspraak beklemtoont Bediuzzaman dat mensen zonder wetenschap kunnen vervallen tot bijgeloof, terwijl zij zonder religie kunnen vervallen in morele leegte en twijfel.