Bezuiniging in de Islam

Wij houden nu dit geheim in gedachten en stellen twee porties voor. De ene portie bestaat uit voedzaam voedsel zoals kaas en eieren ter waarde van drie euro. De andere bestaat uit de lekkerste baklava ter waarde van vijftien euro. Voordat deze twee porties de mond ingaan, zijn ze kwantitatief gelijkwaardig. Nadat ze de slokdarm zijn gepasseerd, blijven ze even gelijkwaardig. Soms kan zelfs een stuk kaas van drie euro voedzamer zijn. Er is slechts een verschil van een halve minuut van genot voor het smaakvermogen. Dit laat zien in hoeverre het een zinloze en nadelige verspilling is om van een uitgave van drie euro over te gaan naar vijftien euro enkel vanwege een halve minuut aan smaakbeleving. In zo een situatie ontvangt de heerser van het paleis een gift van drie euro, terwijl de portier een fooi ontvangt die negen keer hoger is dan wat gepast is. Dit kan leiden tot zijn opstandigheid, waarbij hij zichzelf als de heerser beschouwt. De portier zal degene toelaten die de grootste fooi geeft en het meeste plezier verschaft, waardoor er onrust zal ontstaan en brand zal uitbreken. Uiteindelijk zal hij uitroepen: “Roep de dokter, zodat hij mijn verhitting kan verzachten en de koortsbrand kan blussen.”

Inderdaad, bezuiniging en tevredenheid zijn passende houdingen ten opzichte van goddelijke wijsheid. Ze zorgen ervoor dat het smaakvermogen als portier blijft functioneren en belonen het dienovereenkomstig. Aan de andere kant is verspilling in tegenspraak met deze wijsheid en leidt snel tot problemen, verstoort de maag en doet de ware eetlust verdwijnen. Een door verspilling opgewekte, kunstmatige eetlust lokt onweerstaanbare eetdrang uit voor diverse voedselsoorten, wat uiteindelijk spijsverteringsproblemen en ziektes veroorzaakt.