De Eenheid van Allah in het Licht van Ism-i Azam

Is het überhaupt mogelijk dat de Alwijze Schepper, Die de hemel en de aarde heeft geschapen, de mensen, die het belangrijkste doel van de hemel en van de aarde vormen en die de meest volkomen vrucht van het universum zijn, aan zichzelf of aan de oorzaken en het toeval zal overlaten en op die wijze Zijn overduidelijke wijsheid in zinloosheid zal doen omslaan? In geen geval!

Bijvoorbeeld, is het überhaupt mogelijk dat een heer, die alwijs en alwetend is, die een boom heeft geplant, aan deze een dergelijke grote waarde heeft gehecht en deze met volle overgave en grote wijsheid heeft verzorgd, nu de vruchten ervan, die immers haar doelstelling en haar resultaat vormen, niet meer zou willen aanzien en niet meer zou willen waarderen, waarbij deze in de handen van dieven verloren zouden gaan of eenvoudigweg zouden wegrotten? Uiteraard zal hij deze vruchten nooit uit het oog verliezen en altijd aandacht eraan schenken. Immers, het zijn toch haar vruchten, omwille waarvan hij de boom zijn waarde aan hecht. 

Inderdaad, de mens is de doelstelling, het resultaat en de met bewustzijn begaafde vrucht van het universum. Is het dan überhaupt mogelijk dat de Alwijze Schepper van dit universum het zou toelaten, dat lofprijzing en aanbidding, dankbetuiging en liefde, die de resultaten van de met bewustzijn begaafde vruchten ervan vormen, aan anderen zouden worden gegeven en Hij dus Zijn duidelijke wijsheid teniet zou doen, of dat Hij Zijn absolute macht in zwakheid zou omzetten, of dat Hij Zijn alomvattende kennis in onwetendheid zou doen ontaarden? Honderdduizendmaal in geen geval!