De Eenheid van Allah in het Licht van Ism-i Azam

Is het überhaupt mogelijk dat de dankbetuiging en de aanbidding van de met bewustzijn begaafde wezens, die bij het opbouwen van dit kosmische paleis in het middelpunt van de doelstelling van de Heer staan, en in het bijzonder van het mensengeslacht, dat het meest waardevolle met bewustzijn begaafde wezen is, een ander zou toekomen dan de Schepper van dit universum? En is het mogelijk dat Sāni-i zul-Djelāl het zou toelaten dat de dankbetuiging en de aanbidding, die de einddoelstelling van de schepping vormen, een ander toe zouden komen?

En is het überhaupt mogelijk dat Hij, Degene Die door middel van het schenken van talloze soorten gunsten de met bewustzijn begaafde wezens ertoe leidt van Hem te houden en door middel van talloze wonderbaarlijke kunstwerken Zichzelf aan hen bekendmaakt, de dankbetuiging, de aanbidding, de lofprijzing, de liefde, de kennis en de waarderingen van de met bewustzijn begaafde wezens geen aandacht meer zou schenken door deze toe te wenden naar de natuur en daarmee Zijn absolute wijsheid laten verloochenen en Zijn heerschappij teniet doen? Honderdduizendmaal, in geen geval!

En is het überhaupt mogelijk dat iemand die niet in staat is een lente voort te brengen, die niet in staat is al de vruchten te scheppen en die niet in staat is al de appels op aarde te creëren, wel in staat zou zijn een aandeel van de lofprijzing voor zichzelf te verwerven door één appel te creëren, die niet meer dan een verkleind model van al deze appels is, en deze als een geschenk zou kunnen aanbieden, opdat hij zichzelf een aandeel ten aanzien van verheerlijking zou kunnen geven, welke alleen en enkel aan Mahmūd-i bil-itlāq toebehoort? In geen geval! Immers, degene die één enkele appel kan scheppen, is degene die eveneens in staat is om alle appels in de gehele wereld te scheppen, omdat ieder van hen hetzelfde stempel draagt!