De Listen van de Duivel

Dus is de nefs de oorzaak van zonden en verdient op zichzelf straf. Bij goede daden daarentegen komen zowel de zichtbare oorzaak als de ware oorzaak van Allah. De mens kan alleen dankzij zijn īmān zeggen dat hij deze daden met de leiding van Allah heeft verricht. Hij kan niet zeggen: ‘Ik eis Zijn beloning op.’ Hij kan echter wel zeggen: ‘Ik hoop op Zijn gratie.’

 

De derde vraag: uit de voorgaande verklaringen blijkt dat één zonde als duizend zou moeten worden geregistreerd, omdat zonden zich verspreiden en zich via misdaden vermenigvuldigen, terwijl een goede daad helemaal niet genoteerd zou moeten worden, of slechts één keer, omdat goede daden niet materieel vermenigvuldigen en niet ontstaan door de inspanning van de dienaar en de neiging van de nefs. Waarom wordt één zonde als één, en één goede daad als tien, en soms als duizend geregistreerd?

 

Het antwoord: Allah laat de volmaaktheid van Zijn barmhartigheid en de schoonheid van Zijn genade op die wijze zien. 

 

De vierde vraag: de successen die afgedwaalde mensen boeken, de kracht die ze bezitten en de overwinningen die ze behalen over degenen die zich op het rechte pad bevinden, geven de schijn alsof ze op een kracht en een waarheid berusten. Is het waar dat óf degenen die zich op het rechte pad bevinden een zwakte bezitten, óf de anderen over een waarheid beschikken?