De Wederopstanding

Kortom, wanneer we de goddelijke handelingen in deze wereld bekijken –zoals het tot stand brengen van het leven in brede omvang en het brengen van de dood in korte tijd, de indrukwekkende verzamelingen en de vlugge ontbindingen, de prachtige ceremoniën en de geweldige verschijningen– zien we dat er noch een duidelijk verband bestaat tussen deze handelingen en hun welbekende geringe resultaten in deze vergankelijke wereld, noch met hun onbeduidende en tijdelijke doeleinden. Het is alsof aan een kleine steen wijsheden en doelstellingen zo groot als een berg worden toegeschreven en aan een grote berg slechts tijdelijke en minieme doelstellingen van een kleine steen. Dit kan met geen enkele redenering verklaard en met geen enkele vorm van wijsheid verenigd worden.

Dus, het feit dat er geen verband is tussen deze handelingen en hun wereldse doelen bevestigt met zekerheid dat de hele schepping toegewend is tot ālem-i mānā, dat ze daar passende vruchten zal afwerpen en dat haar blik gericht is op de heilige namen van Allah. Haar uiterste doel behoort alleen toe tot het hiernamaals. Net zoals een zaadje dat in de aarde wordt gezaaid uiteindelijk bovengronds haar vruchten afwerpt, zo zal ook de hele schepping in deze wereld haar vruchten afwerpen in het hiernamaals. De mens zaait hier met zijn daden en zal in het hiernamaals de oogst binnenhalen.

Inderdaad, wanneer je het aspect van de hele schepping beschouwt dat gericht is op de namen van Allah en het hiernamaals, zul je inzien dat elk afzonderlijk zaadje –een wonder van Zijn macht– evenveel doeleinden heeft als een boom. Je zult zien dat elke bloem –die dient als een betekenisvol woord– zoveel betekenissen heeft als het aantal bloemen aan een boom, en dat elke vrucht –een indrukwekkend en betekenisvol kunstwerk van Zijn barmhartigheid– zoveel wijsheden bevat als het aantal vruchten aan een boom.[1] Wat betreft het feit dat deze vruchten ten behoeve van ons als levensonderhoud dienen, is slechts één wijsheid van de duizenden. Nadat ze hun taken hebben volbracht en hun betekenissen hebben uitgedrukt, sterven ze af en worden ze in onze magen begraven.

[1] Indien er wordt gesteld: “Waarom geef je zo vaak voorbeelden van bloemen, zaden en vruchten?”

Het antwoord: omdat ze te midden van de kunstwerken van Allah de meest antieke, de meest wonderbaarlijke en de meest subtiele zijn. Bovendien zijn de natuurwetenschappers, de filosofen en de afgedwaalden diep in het moeras van het naturalisme beland en daarin verdronken, omdat zij de fraai geschreven stukken niet hebben kunnen aflezen die door de pen van het lot en de macht op hen zijn geschreven.