Een Reis naar het Bestaan van de Schepper

Derhalve is de kern van de gedachte dat de natuur de ware oorzaak is zo absurd, dat zelfs de meest absurde mensen zich ervoor schamen. Zie hoe afgedwaalde mensen, die zichzelf intelligent achten, ver van het verstand staan, en trek er een wijze les uit!

 

Kortom, elke letter in een boek toont zichzelf door zijn beperkte omvang en wijst op zijn eigen bestaan op één manier, terwijl het met tien woorden zijn schrijver bekend maakt en op meerdere manieren naar hem verwijst. Deze letter zegt bijvoorbeeld: ‘Mijn schrijver heeft een mooi handschrift. Zijn pen heeft een rode kleur. Hij is zus en zo, hij is dit en dat...’ Op dezelfde wijze wijst elke letter (ieder afzonderlijk schepsel) in het grote boek van het universum op zichzelf, in overeenstemming met haar eigen omvang en toont niet meer dan haar eigen uiterlijk. Maar zij beschrijft de namen van Naqqāsh-i Ezèlī als een lofdicht, verwijst naar die namen in verhouding tot het aantal eigenschappen dat zij bezit, en getuigt van de Drager van die namen. Aldus kan zelfs een dwaze sofist, die zowel zichzelf als de hele wereld ontkent, toch niet zo ver gaan om Sāni-i zul-Djelāl te verloochenen!

 

 

De Zesde Flits

 

Sāni-i zul-Djelāl heeft op elk van Zijn schepselen en op al Zijn kunstwerken het zegel van Zijn ehadiyya bestempeld, waarvan wij in de bovenstaande ‘Flitsen’ enkele voorbeelden hebben gezien. Evenzo heeft Hij op ieder soort schepsel vele zegels van ehadiyya en op het algeheel de stempel van wahidiyya aangebracht. Met andere woorden, Hij heeft overal in het universum op schitterende wijze allerlei soorten zegels van Zijn eenheid gedrukt. Hier zullen wij slechts één zegel te midden van de vele tonen, die in de lente op het aardoppervlak worden gedrukt. Het gaat als volgt:

 

Het is een buitengewoon schitterend zegel van Zijn eenheid dat Naqqāsh-i Ezèlī op het aangezicht van de aarde in de lente en zomer minstens driehonderdduizend dier- en plantensoorten, te midden van oneindige vermenging en verwarring, op uiterst welgeordende wijze uit elkaar houdt, ieder een passende identiteit geeft en tot nieuw leven brengt als een voorbeeld van wederopstanding.