Geloofswaarheden: Verkenningen & Reflecties

O mijn genadevolle Heer, o mijn vrijgevige Schepper!

Door mijn wil verkeerd te gebruiken zijn mijn leven en jeugd verloren gegaan. Wat ik heb overgehouden aan dat leven en die jeugd waren niet meer dan smartelijke zonden, vernederende kwellingen en misleidende twijfels. Met deze zware last, een ziek hart en een beschaamd gezicht kom ik dicht bij het graf. Ik zie dat ik, zoals mijn overleden vrienden, leeftijdsgenoten en familieleden, onvrijwillig het graf nader. Het graf is de eerste halteplaats op weg naar de eeuwigheid en fungeert als een ingangspoort naar het eeuwige leven na een permanente scheiding van dit vergankelijke oord.

Ik begreep met absolute zekerheid dat deze wereld, waar ik zo aan gehecht ben en door geboeid word, geschapen is en zal verdwijnen. Ze is vergankelijk en zal vergaan, evenals de schepselen erin die groepsgewijs achtereenvolgens sterven en verdwijnen. Vooral voor mensen die over een nafs-i emmāra beschikken, zoals die van mij, is deze wereld zeer genadeloos en listig. De genieting die de wereld aanreikt, brengt echter duizend kwellingen met zich mee. Hij laat één plezier ervaren, maar honderd pijnigingen doorstaan.