Geloofswaarheden: Verkenningen & Reflecties

Het geheim achter deze waarheid is als volgt: hoewel degenen die iets ontkennen in hun beweringen eensgezind lijken, verschillen ze ten opzichte van hun standpunten. Ze kunnen geen consensus bereiken, wat waarde zou kunnen toevoegen. De redeneringen van degenen die iets bewijzen daarentegen verenigen zich en versterken elkaar. Als bijvoorbeeld iemand de nieuwe maan van de maand Ramadan niet aan de hemel heeft kunnen waarnemen, zal hij beweren dat de maan in zijn ogen niet is verschenen. De ander zal ook verklaren dat de maan vanuit zijn gezichtspunt niet zichtbaar was. Weer een ander zal een vergelijkbaar argument presenteren. Dat wil zeggen dat iedereen zal aangeven dat de maan vanuit zijn persoonlijke gezichtspunt niet waarneembaar was. Aangezien ieders gezichtspunt anders is, en de oorzaken van de belemmeringen voor waarneming kunnen variëren, verschillen ze ten opzichte van hun standpunten; ze kunnen elkaar niet versterken. Degenen die de verschijning van de maan bewijzen aan de andere kant zeggen niet dat de nieuwe maan in hun ogen en volgens hun mening in de hemel te zien is. In plaats daarvan geven ze verklaringen zoals: “‘De maansikkel is daadwerkelijk zichtbaar aan de hemel.” Alle ooggetuigen bevestigen dezelfde verklaring en zeggen: “De nieuwe maan is daadwerkelijk aan de hemel verschenen.” Daarom zijn alle redeneringen en standpunten eensgezind. Omdat de standpunten van ontkenners allemaal verschillend zijn, zijn hun redeneringen eveneens verschillend. Ze kunnen geen oordeel vellen volgens de feitelijke stand van zaken, aangezien hun inzicht beperkt is tot wat ze binnen hun eigen gezichtsveld kunnen waarnemen.

وَ الْعَدَمُ الْمُطْلَقُ لَا يُثْبَتُ اِلَّا بِمُشْكِلَاتٍ عَظٖيمَةٍ Het is aanzienlijk moeilijk om het volledige niet-bestaan te bewijzen

is een principe van de wetenschap over methodologie in de Islam.