Soefisme: De Weg van Welāya

De vijfde: sommige soefi’s, die de essentie van tarīqa niet begrijpen, vinden de vreugde en de kerāma, die aan hen ongevraagd worden geschonken, aangenaam en raken er verslaafd aan. Deze geschenken worden aan hen geschonken teneinde de zwakkeren te versterken, de onverschilligen te bemoedigen en allerlei vormen van moeite en zorg, welke zich vanuit intensieve dienstverlening ontwikkelen, te verlichten. En door aan deze geschenken de voorkeur te geven in plaats van aan aanbidding, aan dienstbaarheid en aan zikr, storten zij zich op die wijze in de afgrond.

Het is in het derde punt van de zesde aanduiding van dit hoofdstuk kort en bondig verduidelijkt en in andere verhandelingen onweerlegbaar bewezen dat deze wereld een oord van verantwoordelijkheden is waarin men zijn werkzaamheden dient te verrichten. Het is geen oord van beloningen waarin men de resultaten van zijn handelingen met betrekking tot het hiernamaals wenst te verkrijgen. Degenen die hun beloningen hier op deze wereld verwachten, transformeren de eeuwige vruchten tot een vergankelijke, voorbijgaande vorm. Aangezien zij deze wereld aangenaam vinden, kunnen zij naar ālem-i berzakh niet verlangend uitkijken. In zekere opzicht houden zij van dit aardse bestaan, want zij vinden daarbinnen een soort leven als het hiernamaals.