Soefisme: De Weg van Welāya

De eerste stap: zoals het vers

فَلاَ تُزَكُّٓوا اَنْفُسَكُمْ

het verkondigd, dient de mens zijn nefs van zijn fouten en zijn zondes niet vrij te spreken. Immers, de mens houdt vanwege zijn natuurlijke aard en vanwege zijn aanleg van zichzelf. Veeleer houdt hij zelfs in de eerste plaats en het meest direct van zijn eigen wezen. Hij offert alles op ten behoeve van zichzelf. Hij verheerlijkt zichzelf op een wijze zoals het ‘el-Mabūd’ betaamt. Hij verklaart zichzelf vrij van beschamende handelingen en verleent zichzelf vrijspraak, zoals deze ‘el-Mabūd’ toekomt. Voor zover mogelijk acht hij zichzelf niet geschikt voor het maken van fouten en accepteert hij deze niet. Hij verdedigt en verzet zich hevig, alsof hij zichzelf vereert. Zelfs gebruikt hij zijn bekwaamheden en zijn aanleg, welke hem bij zijn schepping zijn toevertrouwd en welke hem daartoe zijn verleend, om de ware Mabūd te prijzen en te verheerlijken, ten behoeve van zichzelf. En op die wijze maakt hij zich tot een aanspreekpunt voor het vers

مَنِ اتَّخَذَ اِلٰهَهُ هَوٰيهُ

Hij waardeert buiten zichzelf niemand, vertrouwt op zichzelf en ziet zichzelf hoger dan anderen. 

 

Inderdaad, wat de zuivering van de nefs volgens deze stap betreft, deze geschiedt door hem niet van zijn fouten en zondes vrij te spreken.