De Miradj (De Hemelreis van de Profeet)

Derde vraag: wat is de wijsheid achter de Mirādj?

Antwoord: de wijsheid achter de Mirādj is zó verheven, dat het menselijke verstand er niet bij kan; zó diep, dat het er niet tot doordringt; en zó subtiel en verfijnd, dat de rede het niet op eigen kracht kan bevatten. Hoewel de volle waarheid ervan niet volledig te begrijpen is, kan het bestaan ervan toch worden aangetoond door enkele aanwijzingen. Dat gaat als volgt:

De Schepper van dit universum wilde – te midden van de veelheid in de schepping – het licht van Zijn eenheid en de manifestatie van Zijn ehadiyya tonen. Daarom heeft Hij, van het uiterste punt van die veelheid tot aan de grens van de Eenheid, als het ware een verbindingslijn getrokken in de vorm van de Mirādj. Hij stelde één uitmuntend persoon aan als vertegenwoordiger van alle schepselen en maakte hem tot Zijn gesprekspartner. Als vertegenwoordiger van alle bewuste wezens openbaarde Hij hem Zijn goddelijke bedoelingen, opdat hij deze aan de rest zou doorgeven. Ook wilde Hij via zijn blik zowel de schoonheid van Zijn schepping als de volmaaktheid van Zijn rubūbiyya Zelf aanschouwen en deze ook aan anderen tonen.

Bovendien toont alles in de schepping aan dat de Schepper van het universum over oneindige schoonheid en volmaaktheid beschikt. Schoonheid en volmaaktheid zijn op zichzelf geliefd en bemind – puur om wat ze zijn. Daarom houdt Degene Die deze volmaaktheid en schoonheid bezit, onbegrensd van Zijn eigen volmaaktheid en schoonheid. Die oneindige liefde manifesteert zich op talloze manieren binnen de schepping. Hij houdt van Zijn schepselen, omdat zij de weerspiegeling zijn van Zijn schoonheid en volmaaktheid.

Van alle schepselen zijn de levende wezens het meest verheven. Onder de levende wezens nemen de bewuste wezens de hoogste plaats in. En van die bewuste wezens is de mens – vanwege zijn alomvattendheid – het meest geliefd. Binnen de mensheid is degene die zijn vermogens volledig tot ontplooiing brengt, en in wie alle goddelijke volmaaktheden die in de schepping tot uiting komen samenkomen als in een brandpunt, het meest bemind.

Inderdaad, om de talloze manifestaties van Zijn liefde – die overal in de schepping zichtbaar zijn – samen te brengen in één punt, in één spiegel, en om al Zijn vormen van schoonheid juist in die spiegel tot uitdrukking te brengen, wilde de Schepper van het bestaan één verlichte vrucht van de boom der schepping – een persoon wiens hart als een kern dient waarin de essentiële waarheden van die hele boom besloten liggen – laten reizen van het allereerste beginpunt tot aan het uiterste einde van die scheppingsboom, langs een verbindingslijn in de vorm van een Mirādj. Zo toonde Hij dat deze uitverkoren persoon Zijn beminde is namens het gehele universum. Hij riep hem tot Zijn nabijheid, eerde hem met het aanschouwen van Zijn schoonheid, zegende hem met Zijn woord en vertrouwde hem een decreet toe – opdat de heilige toestand van deze uitverkorene ook op anderen zou uitstralen.

Om deze verheven wijsheid beter te kunnen zien, maken we gebruik van twee verhelderende gelijkenissen, die ons – als een verrekijker – helpen om er dieper op in te zoomen.