De Miradj (De Hemelreis van de Profeet)

Nu wenden we ons tot de ongelovige, die daar als toehoorder zit en meeluistert. We luisteren naar zijn hart, om te ontdekken wat er in hem omgaat. Het lijkt erop dat zijn hart fluistert:

“Ik begin te geloven. Maar ik kan het nog niet helemaal begrijpen, want er blijven drie belangrijke vragen onbeantwoord in mijn hoofd.”

Eerste vraag: waarom is deze Grote Mirādj uitsluitend voorbehouden aan Muhammed de Arabier (saw)?

Tweede vraag: Hoe kan die persoon de kern van het universum zijn? Jullie zeggen dat het universum werd geschapen uit het licht van Muhammed (saw), en dat hij de laatste én meest verlichte vrucht van de boom der schepping is. Wat betekent dat precies?

Derde vraag: In deze verhandeling heb je gezegd dat hij naar de hogere werelden is opgestegen om de werkplaatsen, machines en bronnen van Zijn handelingen en kunstwerken in deze aardse wereld te aanschouwen, evenals de opslagplaatsen van hun vruchten en resultaten. Wat wordt daarmee bedoeld?

Antwoord op je eerste vraag: aangezien het antwoord op deze vraag uitvoerig is behandeld in de eerste dertig Woorden, zullen wij ons hier beperken tot enkele indexachtige verwijzingen met betrekking tot de volmaaktheid van de Profeet (saw), de bewijzen van zijn profeetschap, en het feit dat hij het meest geschikt en het meest waardig is voor deze Grote Mirādj.

Ten eerste: hoewel de hemelse geschriften – zoals de Thora, het Evangelie en de Psalmen – in de loop der tijd veelvuldig zijn vervalst, heeft een waarheidsgetrouwe onderzoeker als Huseyn-i Djisrī zelfs in deze tijd nog honderdveertien aanwijzingen en verwijzingen naar de profeetschap van Muhammed (saw) uit die geschriften weten te halen, die hij vervolgens heeft verzameld in zijn werk Risāle-i Hamīdiye.

Ten tweede: het is historisch vastgesteld dat enkele bekende waarzeggers, zoals Shiq en Satīh, kort vóór het begin van de profeetschap van Muhammed (saw) uitspraken deden waarin zij zowel zijn profeetschap als zijn komst als de Profeet van de Eindtijd aankondigden. Vele soortgelijke berichten zijn via betrouwbare overleveringen doorgegeven.

Ten derde: in de nacht waarin de Profeet Muhammed (saw) werd geboren, vielen de afgodsbeelden rondom de Kaba van hun sokkels, en stortten de zuilen van het beroemde paleis van Khusro, de Perzische keizer, in. Deze wonderlijke gebeurtenissen behoren tot de irhāsāt, waarvan er honderden zijn overgeleverd en bekend.

Ten vierde: zowel de geschiedenis als de biografieën van de Profeet (saw) geven aan dat er – volgens de onderzoeken van de muhaqqiqīn – bijna duizend wonderen hebben plaatsgevonden; zoals het voorzien van een geheel leger van water dat uit zijn gezegende vingers vloeide, het wenen van een uitgedroogde boomstronk als een kameel vanwege de scheiding van de Profeet (saw), toen hij haar verruilde voor een preekstoel in de moskee, en het splijten van de maan, dat in het vers

وَانْشَقَّ الْقَمَرُ

nadrukkelijk wordt bevestigd. Deze wonderen tonen aan dat hij (saw) met recht boven allen uitschittert.

Ten vijfde: vriend en vijand zijn het erover eens dat de Profeet (saw) de meest verheven morele kwaliteiten in de hoogste mate bezat. Zijn handelingen en levenswijze getuigen ervan dat hij bij het vervullen van zijn missie en in de verkondiging van de Islam zich kenmerkte door voortreffelijke eigenschappen. Ook de morele waarden van het islamitische geloof wijzen erop dat hij in het naleven van de sharīa de edelste en meest prijzenswaardige eigenschappen bezat. Eerlijke en aandachtige mensen kunnen hierin geen twijfel herkennen.