Soefisme: De Weg van Welāya

Echter, de dagelijkse zikr en de smeekbedes van een tarīqa zijn niet gelijkwaardig aan zelfs één fard van de sharia, zij kunnen haar plaats niet innemen. De regels en de zikr binnen een tarīqa dienen een middel te zijn voor het ware genot dat zich in fard bevindt, en niet als een bron hiervoor. Dat houdt in dat een zāwiya de soefi de gelegenheid dient te geven zijn vreugde tijdens het gebed in de moskee te ervaren en daarbij ook te letten op de juiste houding tijdens het gebed. Voorwaar, degene die zijn gebed in de moskee onachtzaam en haastig tot het einde haspelt en de ware innerlijke vreugde en volmaaktheid in een zāwiya opzoekt, verwijdert zichzelf op deze wijze verder en verder van de waarheid. 

 

De derde opmerking: er wordt gevraagd of een tarīqa buiten de sunna en de wetten van de sharia om ook mogelijk is?

 

Het antwoord: soms wel, soms niet. Het is mogelijk, want sommige volmaakte ewliyā’s zijn door het zwaard van de sharia terechtgesteld. En het is eveneens niet mogelijk, want de muhaqqiqīn onder de ewliyā’s zijn bij het volgende principe van Sa’di-i Shirāzī overeengekomen:

مُحَالَسْتِ سَعْدِى بَرَاهِ نَجَاتْ - ظَفَرْ بُرْدَنْ جُزْ دَرْ پَىَ مُصْطَفٰى

Oftewel, “Het is onmogelijk om buiten de weg van Rasūl-i Ekram Aleyhissalāt Wesselām de ware betekenis van de geloofswaarheden te bereiken.” Het geheim van dit antwoord is als volgt: