Soefisme: De Weg van Welāya

De derde: op reis naar ālem-i berzakh en het hiernamaals sluit de mens zich bij één van de ketenen van tarīqa aan, wordt een kameraad in een gezegende karavaan op weg naar de eeuwigheid, wordt van de verschrikkelijke eenzaamheid verlost, vindt zowel in deze wereld als in ālem-i berzakh een vorm van vertrouwdheid, vertrouwt op de gezamenlijke overeenstemming, behoedt zich tegen de aanvallen van argwaan en twijfel, beschouwt elk van zijn leermeesters als een machtig levend bewijs en als een machtige getuigenis en wijst dankzij hen alle vormen van twijfel en alle misleidende voorstellingen af.

 

De vierde: het begrijpen van het spirituele genot dat zich in muhabbetullāh, welke uit marifetullāh ontstaat, en in marifetullāh, welke vanuit īmān ontwikkelt, bevindt door middel van een zuivere tarīqa, teneinde gered te worden van een absoluut angstaanjagende eenzaamheid in deze wereld en in dit universum. Wij hebben in vele verhandelingen van Risale-i Nur bewezen dat de gelukzaligheid van beide werelden, de vreugde zonder enige kwelling, de vertrouwdheid zonder enige verlatenheid, het ware genot en de absolute gelukzaligheid alleen in de waarheden van de īmān en in de Islam te vinden zijn. Zoals in Het Tweede Woord is verduidelijkt, herbergt de īmān de zaadkern van de paradijselijke Tūbā-boom. En via het nakomen van de regels van een tarīqa ontkiemt en ontwikkelt deze zaadkern.