Het Grootste Teken

En hij vervolgt: “In oude tijden hebben grote Islamitische geleerden gezegd dat er te midden van de geleerden van ilm-i kelām iemand zal verschijnen en de geloofswaarheden op een zeer duidelijke manier met verstandelijke redeneringen zal bewijzen. Ik wens dat ik die man zal zijn, wellicht ben ik hem al.”[1] 

 

Hij onderwijst eveneens dat īmān en tewhīd de essentie, de bron, het licht en het leven vormen voor de vervolmaking van de mens, dat het principe

 تَفَكُّرُ سَاعَةٍ خَيْرٌ مِنْ عِبَادَةِ سَنَةٍ

betrekking heeft op het bezinnen over de geloofswaarheden en dat de waarde van de heimelijk verrichte zikr in de Naqshī-orde een vorm is van deze zeer waardevolle manier van tefekkur.

 

 

 

[1] De tijd heeft aangetoond dat die man geen persoon is, maar de Risale-i Nur. Misschien hebben ehl-i kashf de onbelangrijke vertolker en uitgever van de Risale-i Nur in hun spirituele waarnemingen als een persoon waargenomen.