Het Geloof en de Mens

Het derde punt

 

Naast het feit dat de īmān een licht is dat zowel de mens als het universum verlicht, is het eveneens een kracht waarmee degene die de imān-i tahqīqī verwerft, de hele wereld kan trotseren en evenredig aan zijn īmān zich van de druk van de gebeurtenissen kan bevrijden. Hij zal

تَوَكَّلْتُ عَلَى اللّٰهِ

zeggen en met een gerust hart op het schip des levens over de torenhoge golfen van gebeurtenissen varen. Al zijn lasten zal hij toevertrouwen aan de macht van de Almachtige. Hij zal met een gerust hart de wereld verlaten en in ālem-i berzakh uitrusten. Vervolgens kan hij naar het paradijs vliegen teneinde een eeuwige gelukzaligheid te ervaren. Indien hij daarentegen geen tewekkul toont, zullen de lasten van de wereld hem niet laten vliegen, maar naar esfel-i sāfilīn sleuren. Dat houdt in dat degene wiens hart met īmān is verlicht, in de eenheid van Allah zal geloven. En degene die in de eenheid van Allah gelooft, zal zich aan Hem overgeven. En degene die zich aan Hem overgeeft, zal op Hem vertrouwen. En degene die op Hem vertrouwt, zal zowel in deze wereld als in het hiernamaals gelukzaligheid bereiken. 

 

Begrijp het echter niet verkeerd! Tewekkul betekent niet dat men oorzaken volledig de rug toekeert. Veeleer dient men de oorzaken als een sluier van Zijn macht te erkennen. Hij dient te beseffen dat het beroep doen op oorzaken een soort smeekbede is, waarbij hij het resultaat van deze smeekbede alleen van Allah vraagt, van Hem afkomstig erkent en hierdoor zijn dankbetuiging aan Hem toont.