Het Geloof en de Mens
O onachtzame mens die in ahsen-i taqwīmHet in de beste gedaante, zowel uiterlijk als innerlijk, met de meest waardevolle eigenschappen geschapen zijn, dat het hoogste niveau van al het geschapene inhoudt. is geschapen, maar door zijn wilskracht op het verkeerde pad te gebruiken in esfel-i sāfilīnDe diepste diepten, het nederigste der nederigen. valt, luister naar mij!
Eens zag ik evenals jij vanwege de dronkenschap van de jeugd en onachtzaamheid de wereld als aangenaam en mooi. Op het moment dat ik bij de dageraad van mijn ouderdom uit die dronkenschap ontwaakte, bemerkte ik hoe het ogenschijnlijk mooie gezicht van de wereld dat niet op het hiernamaals is gericht in werkelijkheid afkeer wekkend is, en hoe mooi haar ware aangezicht is die op het hiernamaals is gericht.
Bekijk de twee poëzie-achtige schrijfsels in Het Tweede Hoofdstuk van Het Zeventiende Woord waarin ik beide gezichten van de wereld heb beschreven. Ze lijken op een gedicht, maar dat zijn ze niet.
Het eerste schrijfsel beschrijft de waarheid achter de wereld van de afgedwaalde mensen die ik vroeger door de sluier van onachtzaamheid had aanschouwd.
Het tweede schrijfsel verwijst naar de waarheid achter de wereld van degenen die zich op het juiste pad bevinden en die niet in godvergetelheid belanden.