De Wonderen van Muhammed (saw)

Het tweede voorbeeld: een beroemde waarzegger uit Damascus genaamd Satīh, die erg lang had geleefd, had een vreemd gedaante. Hij had geen botten, geen ledematen en zijn gezicht bevond zich tussen zijn borsten. Zijn uitgekomen voorspellingen vanuit ghayb waren toentertijd zeer bekend geworden. Zelfs Khusro, de sjah van Perzië, zond zijn geleerde afgezant Muyzan naar Satīh voor een interpretatie van zijn vreemde droom en om het mysterie achter het instorten van de veertien zuilen van zijn paleis die tijdens de geboorte van Ahmed (saw) had plaatsgevonden, te verhelderen. Hierop zei Satīh: “In jullie land zullen nog veertien heersers regeren en daarna zal jullie rijk vernietigd worden. Bovendien zal iemand verschijnen die een nieuwe religie zal verkondigen. En hij is degene die jullie religie terzijde zal schuiven en jullie rijk zal vernietigen.” Op deze wijze kondigde Satīh helder en duidelijk de komst van de profeet der eindtijd aan.

 

Bovendien vermelden biografieën en geschiedenisboeken uitvoerig dat ook andere bekende waarzeggers zoals Sawed ibn Qarīb ad-Dewsī, Khunāfir, Af’asiye Nedjran, Djizl ibn Djizl el-Kindī, ibn Khalesat ad-Dewsī en Fatima bint Numan en-Nedjāriye aangekondigd hebben dat de profeet der eindtijd zou komen en lieten weten dat hij Muhammed (saw) zou zijn.

 

Bovendien heeft Sa’d ibn bint Kurayz, een verwante van Osman (ra), via een waarzeggerij een bericht verkregen vanuit ghayb over Rasūl-i Ekram Aleyhissalāt Wesselām. Tijdens de beginperiode van de Islam zei hij tegen Osman-i Zinnureyn (ra): “Ga nu en neem het geloof aan.” Hierop vertrok Osman (ra) en nam het geloof aan. Deze gebeurtenis beschrijft Sa’d in zijn gedicht als volgt:

هَدَى اللّٰهُ عُثْمَانَ بِقَوْلِى اِلَى الَّتِى بِهَا رُشْدُهُ وَاللّٰهُ يَهْدِى اِلَى الْحَقِّ

Onzichtbare djinns, van wie enkel hun stemmen gehoord kunnen worden, worden ‘hātif’ genoemd. Deze hebben evenals waarzeggers veelvuldig de komst van Rasūl-i Ekram Aleyhissalāt Wesselām aangekondigd. Bijvoorbeeld, een hātif had het volgende naar Zeyāb ibn Hāris geroepen, waardoor Zeyāb en nog enkele anderen zich tot de Islam bekeerden: