De Wonderen van Muhammed (saw)

Op basis van dit geheim zijn zowel de dood en het sterfuur als het ongeluk en de rampspoed die op een mens afkomen achter de sluier van ghayb verborgen. Aangezien Zijn wijsheid en Zijn barmhartigheid dit vorderen, vereisen zij dat de ellendige belevenissen, die zijn (saw) familieleden, ashāb en umma na zijn overlijden zouden meemaken, aan de profeet niet geheel en in detail worden getoond, teneinde zijn grote fijngevoelige genade jegens zijn umma en zijn geweldige shefqa jegens zijn familieleden en metgezellen niet al te zeer aan te tasten.[1]

 

Weliswaar heeft Allah hem op grond van bepaalde wijsheden enkele belangrijke gebeurtenissen op een milde wijze bekendgemaakt, doch niet in hun totale afschuwelijkheid. En deze heeft hij (saw) aan zijn umma verkondigd. Evenzo heeft Hij hem ook van de mooie gebeurtenissen deels bondig en deels gedetailleerd op de hoogte gesteld. Ook deze heeft hij (saw) aan zijn umma verkondigd. De volmaakte hadithgeleerden, die zich op het hoogste niveau van rechtvaardigheid, rechtschapenheid en waarachtigheid bevinden en die huiverden en sidderden voor de hadith

وَمَنْ كَذَبَ عَلَىَّ مُتَعَمِّدًا فَلْيَتَبَوَّاْ مَقْعَدَهُ مِنَ النَّارِ ِ

en die vrees koesterden voor de vreselijke dreiging van het vers

فَمَنْ اَظْلَمُ مِمَّنْ كَذَبَ عَلَى اللّٰهِ

hebben deze tijdingen ons op betrouwbare wijze overgeleverd.

 

 

[1] Teneinde de diepe liefde van Muhammed (saw) voor zijn vrouw Aishe-i Siddīqa (ra) niet te kwetsen, werd hem niet duidelijk getoond dat zij betrokken zou zijn bij de slag van Djemel (de Kameel). Een bewijs daarvoor is dat hij op een keer tegen zijn gezegende vrouwen zei: “Wist ik maar wie van jullie bij dit incident betrokken zou zijn!” Later werd hem door een klein teken iets duidelijk gemaakt, ten gevolge waarvan hij tegen Ali (ra) zei: “Als er iets zal voorvallen tussen jou en Aishe, فَارْفَقْ وَبَلِّغْهَا مَاْمَنَهَا .”