De Wonderen van Muhammed (saw)

Het kalifaat van de Fatimiden in Egypte en de heerschappij van de Almohaden in Afrika en de dynastie van Safawīden in Iran, die in naam van de nakomelingen van de profeet (saw) waren opgericht, tonen echter aan dat de wereldse heerschappij ongunstig voor de nakomelingen van de profeet (saw) is. De wereldse heerschappij leidde hen toe hun primaire taak, de bescherming van de religie en de dienstbaarheid aan de Islam, te verwaarlozen. Dankzij afstand te nemen van de wereldse heerschappij hebben zij de Koran en de Islam op schitterende en verheven wijze gediend.

 

Dus kijk! De aqtāb’s onder de nakomelingen van Hasan (ra), in het bijzonder de vier grote aqtāb’s en vooral Qaws-i Āzam Abdulqādir Geylāni, en de imams onder de nakomelingen van Huseyn (ra), in het bijzonder Zeyn el-Ābidīn en Djāfer-i  Sādiq, bezaten elk afzonderlijk een soort status als de Mehdī. Zij verdreven de spirituele wreedheden en duisternissen, en verspreidden de lichten van de Koran en de waarheden van de īmān. Zodoende bewezen zij dat zij de erfgenamen van hun eerbiedwaardige grootvader (saw) waren. 

 

Indien er wordt gesteld: waarin bevindt zich de wijsheid en het gezicht van barmhartigheid te midden van die vreselijke, bloederige chaos die de gezegende moslims van de verlichte Asrus-Saadah hebben beleefd? Zij verdienden immers geen ellende. 

 

Het antwoord: evenals in de lente een vreselijke regenbui zowel in alle soorten planten en hun zaden alsmede in de bomen de sluimerende bekwaamheden en de potentiële krachten opwekt en ontvouwt en ieder van hen overeenkomstig haar soort bloesems ontkiemt, opdat zij taken kan verrichten die inherent zijn aan haar aard. Zo zorgde eveneens de chaos, waaraan de ashāb en de tābi‘īn blootstonden, voor het ontwaken van hun uiteenlopende bekwaamheden die daartoe als zaadjes dienden.

 

Elke groep koesterde vrees en schreeuwde: “Er is brand! De īmān is in gevaar!” en haastte zich de Islam te beschermen. Iedere groep nam één van de vele verschillende taken van de islamitische gemeenschap op zich, die met haar bekwaamheden overeenstemde, en zette zich daarvoor eerlijk en oprecht in. Een gedeelte hield zich bezig met het beschermen van de ehadith, een gedeelte met het behouden van de sharia, een gedeelte met het behartigen van de geloofswaarheden, een gedeelte met het handhaven van de Koran, enzovoorts. Elke groep nam een opdracht op zich en zette zich koortsachtig en gepassioneerd in voor de opdrachten van het islamitische geloof. Vele kleurrijke bloemen kwamen tot bloei. Dankzij die stormwind werden de zaden over alle uiteinden van de wijde islamitische wereld verstrooid, waardoor vele plaatsen op aarde in een rozentuin veranderden. Echter, in deze rozentuin kwamen helaas, tegelijk met de rozen, ook de doornen van afdwalende sekten tevoorschijn.