Dankbaarheid & Hebzucht

We zullen hier slechts één van de vele aspecten benoemen van het grote verlies dat ondankbare mensen lijden door hun ondankbaarheid jegens de gunsten van Allah.

Wanneer een persoon bijvoorbeeld geniet van een smakelijke gunst en daarvoor dankbaarheid uit, wordt die gunst voor hem een bron van vreugde in het paradijs, dankzij die dankbaarheid. De smaak herinnert hem eraan dat deze gunst hem is geschonken door de genade van Allah, en dit bezorgt hem groot plezier en blijvende voldoening. Op deze manier stijgt zijn dankbaarheid –de spirituele kant van de vruchten– op naar Zijn verheven hof, terwijl de materiële kant van de vruchten –nadat ze worden geconsumeerd en hun doel hebben gediend- terugkeert tot stof en as, oftewel tot hun oorspronkelijke elementen.

Echter, als de mens er geen dank voor toont, zal dat tijdelijke genot vanwege zijn teloorgang leiden tot ellende en pijn, en zal deze gunst zelfs tot een last worden. Op deze manier zal de diamantenwaarde van die gunsten verminderd worden tot die van steenkolen. Levensonderhoud dat vergankelijk is, brengt dankzij dankbaarheid blijvend plezier en eeuwige vruchten voort. Aan de andere kant nemen de gunsten waarvoor geen dank wordt betuigd een onaangename vorm aan, want voor iemand die Allah niet herinnert, heeft voedsel na het tijdelijke genot geen waarde meer; het kan als restant worden beschouwd.

Inderdaad, levensonderhoud heeft een aspect dat liefde waardig is, hetgeen dankzij dankbaarheid waargenomen kan worden. Anderzijds is de genegenheid die door de godvergetenen en ketters wordt gekoesterd voor hun levensonderhoud eenvoudigweg dierlijk. Je kunt verdere vergelijkingen maken om zelf te begrijpen hoeveel verlies zij, degenen die afgedwaald zijn en Allah niet herinneren, ervaren.