Een Reis naar het Bestaan van de Schepper

Inderdaad, het is ondenkbaar dat een letter niet naar zijn schrijver verwijst en een kunstig gevormd borduursel niet zijn maker bekendmaakt. Hoe kan het dan mogelijk worden geacht dat de ontwerper, die in één enkele letter een heel groot boek heeft geschreven en in één enkele kunstzinnig gevormd borduursel duizend borduursels heeft samengevat, niet door zijn boek en niet door zijn borduursel zou worden gekend?

Het Zesde Bewijs

Kom, wij trekken deze wijde vlakte in[1]. Te midden ervan bevindt zich een hoge berg. Die berg zullen we beklimmen, zodat we de hele omgeving kunnen overzien. We nemen ook goede verrekijkers mee, zodat we alles van dichtbij kunnen bekijken. In dit wonderlijke land gebeuren immers buitengewone handelingen; ieder uur voltrekken zich handelingen die ons begrip te boven gaan.

Kijk maar! Plotseling veranderen deze bergen, vlakten en steden. En hoe! Het gebeurt op een dusdanige manier dat miljoenen door elkaar vermengde handelingen in perfecte orde voltrekken. Er vindt een verbazingwekkende transformatie plaats, alsof miljoenen verschillende stoffen tegelijkertijd in elkaar worden geweven. Kijk! De bloemen en bloesems die we gewend waren, zijn verdwenen. In plaats daarvan zijn soortgenoten ervan die op hen lijken in perfecte ordening tevoorschijn gekomen. Het is alsof deze bergen en vlakten op een bladzijde lijken, waarop honderdduizenden verschillende boeken worden geschreven, en deze boeken worden zonder enige fout of gebrek geschreven. Het is dan ook absoluut onmogelijk dat al deze kunstzinnige en nauwkeurige handelingen uit zichzelf zouden zijn ontstaan.