33 Vensters naar het Bestaan van Allah

Het Derde Punt

Het leven heeft een uiterst belangrijke essentie en een zeer zinvolle opdracht. Aangezien dit onderwerp uitvoerig wordt behandeld in zowel het Drieëndertigste Venster van deze verhandeling als het Achtste Woord van de Twintigste Brief, laten wij de verdere uitleg aan die verhandelingen over, en wijzen we alleen op het volgende:

 

De met elkaar vermengde patronen, die in het leven in de vorm van emoties naar voren komen, wijzen en getuigen op een buitengewoon heldere manier op zeer veel namen en eigenschappen van Hayy-i Qayyūm. Aangezien dit niet het geschikte moment is om dit geheim te verklaren aan degenen die Allah niet erkennen of Hem nog niet volledig aanvaarden, sluiten we hier deze deur.

 

Het Tweeëndertigste Venster

هُوَ الَّذِىۤ اَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدٰى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَكَفٰى بِاللّٰهِ شَهِيدًا

قُلْ يَاۤ اَيُّهَا النَّاسُ اِنِّى رَسُولُ اللّٰهِ اِلَيْكُمْ جَمِيعًا الَّذِى لَهُ مُلْكُ السَّمٰوَاتِ وَاْلاَرْضِ لاَۤ اِلٰهَ اِلاَّ هُوَ يُحْيى وَيُمِيت

Dit venster is het venster van de Profeet Muhammed (saw), de zon aan de hemel van het profeetschap, en zelfs de zon der zonnen. Aangezien dit heldere, grote en stralende venster overtuigend is beschreven in het Eenendertigste Woord (de verhandeling over de hemelvaart), het Negentiende Woord (de verhandeling over de profeetschap van Muhammed (saw)) en de Negentiende Brief (de verhandeling over de wonderen van Muhammed (saw)), laten wij het woord aan deze twee Woorden en de Negentien Tekens omvattende Brief, en zeggen wij alleen nog het volgende:

 

De Profeet Muhammed (saw), een sprekend bewijs van de eenheid van Allah, heeft gedurende zijn hele leven, met de kracht die de consensus van alle profeten vóór hem en de overeenstemming van alle awliyā’s en asfiyā’s na hem omvat, met al zijn inzet de eenheid van Allah getoond en verkondigd. Daarmee heeft hij de wereld van de islam geopend als een breed, helder en stralend venster naar marifetullah. Miljoenen muhaqqiqīn, zoals Imam Ghazali, Imam Rabbani, Muhyiddin Ibn Arabi en Abdulqādir Ghilāni, kijken door dat venster en laten ook anderen zien wat zij zien.


Welnu, zeg zelf: kan er een sluier bestaan die zo’n helder venster kan sluiten? En kan iemand verstandig genoemd worden als hij dit venster verwaarloost en er niet doorheen kijkt?