Ouderdom: Troostende Hopen

Uit talloze ervaringen ben ik tot de volle overtuiging gekomen dat, zoals de goddelijke barmhartigheid het levensonderhoud van kinderen vanwege hun onmacht laat stromen uit de borsten van hun moeders, zij ook aan gelovige ouderen, die een staat van onschuld hebben herwonnen, hun levensonderhoud schenkt in de vorm van barakaGenadeschenk van Allah die in de vorm van gezegende overvloed voorkomt. en zegen.

Bovendien toont de uitspraak van de Profeet (saw) – “Indien er geen ouderen met gebogen ruggen onder jullie zouden zijn, dan zouden rampen als een vloed over jullie neerdalen” – aan dat de eerbiedwaardige, gebogen ouderen in een huishouden zowel de bron van zegen vormen als de bescherming tegen tegenspoed.

Aangezien de zwakte en onmacht in de ouderdom zó sterk de goddelijke barmhartigheid aantrekken, en aangezien de Koran in het vers

اِمَّا يَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ اَحَدُهُمَآ اَوْ كِلاَهُمَا فَلاَ تَقُلْ لَهُمَا اُفٍّ وَلاَ تَنْهَرْهُمَا وَقُلْ لَهُمَا قَوْلاً كَرِيمًا - وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَقُلْ رَبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِى صَغِيرًا “Indien één van hen of beiden bij jou een hoge leeftijd bereiken, zeg dan nooit ‘foei’ tegen hen, berisp hen niet, maar spreek tot hen met respectvolle woorden. Wees nederig en liefdevol voor hen en zeg: ‘Mijn Heer, wees hen barmhartig, zoals zij mij opvoedden toen ik klein was.’” — De Koran, 17:23–24

ons op wonderbaarlijke wijze op vijf manieren oproept tot respect en mededogen jegens bejaarde ouders; en aangezien de islam ons leert de ouderen te eren en met hen mee te voelen; en aangezien ook de menselijke natuur zelf eerbied en barmhartigheid tegenover ouderen vereist, ontvangen wij, ouderen, in plaats van de vluchtige, zinnelijke genoegens van de jeugd, de blijvende, geestelijke en wezenlijke gaven van de goddelijke barmhartigheid en de menselijke eerbied, evenals de innerlijke vreugde die daaruit voortvloeit. Daarom moeten wij onze ouderdom niet willen ruilen voor honderd perioden van jeugd.

Inderdaad, ik verzeker jullie dat, zelfs al zouden ze mij de tien jaren van de jeugd van de ‘oude Said’ teruggeven in ruil voor mijn ouderdom, ik nog geen enkel jaar van de ouderdom van de ‘nieuwe Said’ daarvoor zou opgeven.

Aangezien ik tevreden ben met mijn ouderdom, zouden ook jullie ermee tevreden moeten zijn.

Tiende Hoop

Nadat ik uit gevangenschap was teruggekeerd, kreeg in Istanbul de achteloosheid opnieuw de overhand gedurende één à twee jaar.

Op een dag, toen de sfeer van de politiek mijn blik van mijn eigen ziel had afgeleid en verspreid over de buitenwereld, zat ik op een hoge plek van de Eyup Sultan-begraafplaats, uitkijkend over de vallei. Ik liet mijn blik dwalen over de omgeving van Istanbul. Opeens overviel mij een gewaarwording alsof mijn eigen wereld aan het sterven was en alsof mijn ziel zich enigszins terugtrok uit mijn lichaam.

Ik vroeg mij af: “Zouden het de inscripties op de grafstenen van deze begraafplaats zijn die zulke beelden in mijn verbeelding oproepen?” Ik wendde mijn blik af en keek niet langer in de verte, maar juist naar de begraafplaats zelf. Toen werd mij in het hart ingegeven: