Ouderdom: Troostende Hopen

Want in mijn aard is een sterk medelijden jegens mijn medemensen aanwezig, en door dat geheim van mededogen draag ik, naast mijn eigen pijn, ook de pijnen van duizenden broeders mee. Hierdoor ben ik alsof ik honderden jaren heb geleefd. En hoeveel leed van scheiding jullie ook gedragen hebben, toch zijn jullie niet zozeer daaraan blootgesteld als ik.

 

Ik heb geen zoon op wie ik al mijn aandacht hoef te richten. Door dat natuurlijke, krachtige geheim van mededogen dat in mij aanwezig is, heb ik mededogen met duizenden moslimkinderen en voel ik zelfs hun pijn, evenals die van onschuldige dieren. Ik heb ook geen eigen huis waarin ik mijn gedachten slechts op haar kan richten. Vanuit het perspectief van islamitische toewijding voel ik mij betrokken bij dit land alsof het mijn eigen huis is, en zelfs bij de gehele islamitische wereld. Ik ervaar verdriet bij de pijn van mijn moslimbroeders daarin en ben bedroefd door hun afscheidingen.

 

Tegenover al dit verdriet dat voortkomt uit mijn ouderdom en uit de rampen van scheiding, was het licht van de iman voor mij volkomen voldoende. Het gaf mij een onbreekbare hoop, een onverdoofbaar licht en een onuitputtelijke troost. Aldus is de iman zeker voldoende en toereikend voor jullie tegenover de duisternis, achteloosheid, droefheid en pijn die uit de ouderdom voortkomen. De werkelijk donkerste, meest lichtloze en troosteloze ouderdom, en de pijnlijkste en meest verschrikkelijke afscheiding, zijn die van de afgedwaalde en losbandige mensen.

 

Om de iman – die die hoop, dat licht en die troost schenkt – te kunnen proeven en zijn uitwerking te voelen, moet men een bewuste, dienende houding tegenover Allah aannemen die past bij de ouderdom en overeenkomt met de islam. Dat gebeurt níet door te proberen op jongeren te lijken, noch door jezelf in hun bedwelmende achteloosheid te storten om zo je ouderdom te vergeten.

 

Overdenk de volgende uitspraak, die de betekenis van een hadith weergeeft:

خَيْرُ شَبَابِكُمْ مَنْ تَشَبَّهَ بِكُهُولِكُمْ وَشَرُّ كُهُولِكُمْ مَنْ تَشَبَّهَ بِشَبَابِكُمْ

 

Met andere woorden: “De besten van jullie jongeren zijn degenen die in bedachtzaamheid en in het vermijden van losbandigheid op ouderen lijken; en de slechtsten van jullie ouderen zijn degenen die in losbandigheid en achteloosheid op jongeren lijken.”

 

O mijn broeders en zusters op leeftijd! In een hadith staat dat wanneer een gelovige op zestig- of zeventigjarige leeftijd zijn handen opheft en tot Allah bidt, de goddelijke barmhartigheid het niet betaamt om die handen leeg terug te sturen. Aangezien de barmhartigheid jullie op deze wijze hoog waardeert, betoon dan jullie eerbied voor die barmhartigheid door jullie aanbidding.